Eénmaal per week volg ik Tsjechische (conversatie)les. De laatste weken spreken we uitgebreid over de schitterende natuur die zo kenmerkend voor Tsjechië is. Natuurlijk heb je het dan al snel over de natuurparken. Eén daarvan is Šumava, gelegen in het zuidwesten van Tsjechië, langs de grens met Duitsland en voor een klein deel ook langs de grens met Oostenrijk. Dit prachtige natuurgebied ligt op een kleine 700 km vanaf Nederland. Door het park stroomt de Vtava (Moldau). Een mooie toeristenplaats in het gebied is Železná Ruda. Hier werd vroeger ijzererts gewonnen. Vlakbij deze plek liggen twee meren Černé jezero (Zwarte Meer) en Čertovo jezero (Duivelsmeer).
Het Zwarte Meer
Černé jezero is het grootste gletsermeer in Tsjechië en heeft een oppervlakte van meer dan 18 hectare, het diepste punt meet maar liefst 40,6 meter. De naam van dit meer dankt het aan het zwart uitziende wateroppervlak, veroorzaakt door het sediment op de bodem van het meer en de weerspiegeling van de donkere dennenbossen die rondom het meer staan.
Het Duivelsmeer
Het kleinere Certové jezero ligt iets hoger dan het Zwarte Meer en dankt zijn ontstaan eveneens aan het smelten van een gletscher aan het einde van de laatste IJstijd. De legende vertelt dat de duivel zelf meegegraven zou hebben aan dit meer, vandaar de naam.
Beide meren op zo’n 7 km loopafstand van elkaar en zijn goed bereikbaar vanaf het toeristenplaatsje Spicák. Dit gedeelte van Šumava is ruig, je vindt hier nog hoge toppen en diepe kloven. Sagen en legenden zijn er in overvloed. Over een moderne “sage” móet ik even vertellen.
Neptune
We schrijven 1964, nog maar één jaar en daarna is het niet meer mogelijk om Nazi-misdadigers te vervolgen, omdat hun misdaden dan verjaard zijn. De tijd dringt dus terwijl ze nog niet allemaal gepakt zijn. Reden voor de Tsjechische geheime dienst (STB = Státní bezpečnost) om in actie te komen. In de nacht van 21 juni 1964 worden zorgvuldig geprepareerde kisten op de bodem van het Zwarte Meer 
verzonken, het lijkt alsof ze er al jaren liggen. En toeval of niet, een populair TV-programma heeft besloten om de bodem van beide meren te gaan onderzoeken. De verzonken kisten worden gevonden!
Een duiker vindt op een later moment in het water van het Zwarte Meer nog springstof en resten van een vliegtuig. Er worden geruchten verspreid dat de kisten uit de WOII stammen en toebehoorden aan de
Nazi’s met daarin o.a. belastende namenlijsten van nazisten. Men zou de kisten aan het einde van de oorlog verloren zijn in het Zwarte Meer, als gevolg van een vliegtuigongeluk. Er zou ook springstof in de kisten kunnen zitten. Dat is dan ook de “ officiele” reden waarom de kisten, nadat ze uit het water zijn gehaald, direct naar Praag worden gebracht, waar ze beveiligd geopend zullen worden. Zo gebeurt het.
Op 16 juli 1964 laat Binnenlandse Zaken weten dat er inderdaad Nazi-documenten zijn gevonden.
De werkelijkheid? Operatie Neptune, helaas niet helemaal volgens plan uitgevoerd: de kisten waren (nog) niet gevuld met documenten die het mogelijk zouden maken om Nazi-Duitsers op te pakken en te berechten. Die documenten waren namelijk in Moskou en te laat verstuurd naar Tsjechië. De kisten waren daarom gevuld met waardeloze papieren! Want operatie Neptune diende doorgang te vinden!
Toch hebben de mensen wiens namen in de papieren genoemd waren, uiteindelijk hun verdiende straf niet ontlopen. Want op een persconferentie die op 15 september 1964 plaatsvond, werden de échte papieren met de bewijslast voor hun misdaden (zogenaamd uit de doos) alsnog openbaar gemaakt, en zo konden zij gerechtelijk vervolgd worden.
Hoe dit alles bekend is geworden? In 1968 vluchtte één van de betrokkenen aan operatie Neptune, Ladislav Bittman, naar Amerika, hij werkte voor de Geheime Dienst daar en schreef er uiteindelijk een boek over. Hij werd in 1972 daarvoor bij verstek ter dood veroordeeld in Tsjechië, maar werd in 1994 gerehabiliteerd.